De laatste tijd merk ik dat steeds meer gesprekken met vriendinnen over plastische chirurgie gaan. Hoe het 10 of 15 jaar geleden, toen wij jong waren nog best ‘bijzonder’ was als iemand iets had laten aanpassen of corrigeren, is het nu net zo normaal als mobiel bellen. Het gesprek gaat dan bijvoorbeeld over influencers en celebrities die er opeens heel anders uitzien. Het gesprek gaat eigenlijk nooit over of we zelf dingen willen laten doen. Waarom eigenlijk niet? Ik heb in mijn ‘bestie’ kring niemand die iets heeft laten doen gek genoeg, maar ik ken genoeg mensen die wel iets hebben gedaan. En daar is niets mis mee. Hoewel ik vind dat iedereen al mooi genoeg is van zichzelf, besef ik wel dat als je een ‘probleem zone’ hebt je er rot door kan voelen. En als je er dan iets aan kan doen, why not? Lijkt mij super! Dus zo sneed ik laatst een ander onderwerp aan terwijl we weer iemand bespraken, namelijk, wat zou je zelf laten doen?
Zelf heb ik (tot nu toe) niet echt lichamelijke onzekerheden waar ik iets aan kan doen (helaas!), maar ben steeds meer geïnteresseerd in kleine beauty/medische ‘upgrades’.
Zo heb ik verschillende delen van mijn lichaam gelaserd zodat ik nooit meer hoef te scheren (heaven!) en wil ik zodra het kan een ooglaserbehandeling doen zodat ik nooit meer mijn lenzen hoef te dragen en lekker dutjes kan doen zonder eerst mijn lenzen uit te doen. Daarnaast heb ik verschillende dermatologische behandelingen gehad (om medische redenen) om mijn huid zo optimaal als mogelijk te houden.
Er gaat elke keer in de wachtruimte een wereld voor me open want er liggen zoveel flyers met de behandelingen die ze uitvoeren; je kan er echt picobello uitzien als je ze allemaal zou doen!
Invriezen om vet te verliezen, striae weghalen, 20.000 buikspieroefeningen faken met een apparaat waarbij je alleen hoeft te liggen… het zijn echt allemaal dingen die ik wel kan gebruiken, maar of ik er tijd en geld in wil steken? Denk het niet, maar dat zeg ik nu. Ik ben namelijk ook de eerste die toegeeft dat ik waarschijnlijk wel een ooglidcorrectie zou doen. Net als een borstlift. Want ik denk dat deze twee dingen je serieus zo verdrietig kunnen maken, dat je levenskwaliteit er op achteruit gaat. Vooral als mensen er ook nog eens (goedbedoelde) opmerkingen over maken. “Heb je een kater? Ben je moe?” Toen ik in Australië woonde kwam ik veel in contact met Aziaten die al een ooglidcorrectie hadden gehad. Omdat het onder hen zo normaal was, ben ik er ook anders naar gaan kijken. Zodra je er moe uit begint te zien omdat je oogleden zo hangen of geen make-up meer kunt opbrengen, zou ik er over nadenken. Je kan het zelfs om medische redenen laten doen.
Maar let op, zorg ervoor dat als je iets wilt laten doen, je zeker weet dat je het laat doen bij een specialistische kliniek zoals bijvoorbeeld Kliniek Veldhoven, want er is een verschil tussen een plastisch chirurg en een cosmetisch arts. Eerst was het zo dat iedere basisarts zich cosmetisch arts mag noemen zonder de opleiding tot plastische chirurgie gedaan te hebben, maar gelukkig werd ik er op gewezen dat het inmiddels niet meer zo is. Cosmetisch arts is nu een erkend medisch specialisme. Zorg er dus voor dat je een behandeling krijgt bij een cosmetisch arts of een plastisch chirurg en bij een professionele kliniek.